A composición espacial, a zonificación funcional, a organización de multitudes e a evacuación de edificios públicos, así como a medida, a forma e o ambiente físico (cantidade, forma e calidade) do espazo. Entre eles, o foco destacado é a natureza do uso do espazo arquitectónico e racionalizar as actividades.

Aínda que a natureza e o tipo de uso de varios edificios públicos son diferentes, pódense dividir en tres partes: a parte de uso principal, a parte de uso secundario (ou parte auxiliar) e a parte de conexión de tráfico. No deseño, primeiro debemos comprender a relación destas tres partes para a disposición e combinación e resolver varias contradicións unha a unha para obter a racionalidade e a perfección da relación funcional. Na relación constituínte destas tres partes, a asignación de espazo de conexión de tráfico xoga a miúdo un papel fundamental.

A parte de conexión de tráfico pódese dividir xeralmente en tres formas espaciais básicas: tráfico horizontal, tráfico vertical e tráfico concentrador.

Puntos clave do deseño horizontal do tráfico:
Debe ser sinxelo, evitar xiros e xiros, estar estreitamente relacionado con cada parte do espazo e ter mellor luz do día e iluminación. Por exemplo, pasarela.

Puntos clave do deseño de tráfico vertical:
A localización e a cantidade dependen das necesidades funcionais e dos requisitos de loita contra incendios. Deberá estar preto do centro de transporte, organizado de xeito uniforme con puntos primarios e secundarios, e adecuado para o número de usuarios.

Puntos clave do deseño do centro de transporte:
Deberá ser conveniente de usar, adecuado no espazo, razoable na estrutura, adecuado na decoración, económico e eficaz. Teranse en conta tanto a función de uso como a creación da concepción artística espacial.
No deseño de edificios públicos, tendo en conta a distribución das persoas, o cambio de dirección, a transición do espazo e a conexión cos corredores, escaleiras e outros espazos, é necesario organizar salóns e outras formas de espazo para desempeñar o papel de centro de transporte e transición espacial.
O deseño da entrada e saída do vestíbulo baséase principalmente en dous requisitos: un son os requisitos para o seu uso e o outro son os requisitos para o procesamento do espazo.

Zonificación funcional de edificios públicos:
O concepto de zonificación funcional é clasificar os espazos segundo os diferentes requirimentos funcionais e combinalos e dividilos segundo a proximidade das súas conexións;

Os principios da zonificación funcional son: zonificación clara, contacto conveniente e disposición razoable segundo a relación entre principal, secundaria, interna, externa, ruidosa e tranquila, de xeito que cada un ten o seu propio lugar; Ao mesmo tempo, de acordo cos requisitos de uso reais, a localización ordenarase segundo a secuencia das actividades de fluxo de persoas. A combinación e división do espazo tomará o espazo principal como núcleo e a disposición do espazo secundario será propicia para o exercicio da función do espazo principal. O espazo para contacto externo estará preto do centro de transporte e o espazo para uso interno estará relativamente oculto. A conexión e o illamento do espazo xestionaranse adecuadamente sobre a base dunha análise en profundidade.

Evacuación de persoas en edificios públicos:
A evacuación de persoas pódese dividir en situacións normais e situacións de emerxencia. A evacuación normal pódese dividir en continua (por exemplo, tendas), centralizada (por exemplo, teatros) e combinada (por exemplo, salas de exposicións). A evacuación de emerxencia está centralizada.
A evacuación de persoas nos edificios públicos será suave. Considerarase a configuración da zona de amortecemento no concentrador e pode dispersarse adecuadamente cando sexa necesario para evitar unha conxestión excesiva. Para actividades continuas, é apropiado establecer saídas e poboación por separado. Segundo o código de prevención de incendios, considerarase plenamente o tempo de evacuación e calcularase a capacidade de tráfico.

A estipulación da cantidade, forma e calidade dun espazo único:
O tamaño, a capacidade, a forma, a iluminación, a ventilación, o sol, a temperatura, a humidade e outras condicións dun mesmo espazo son os factores básicos de idoneidade e tamén son aspectos importantes dos problemas de función do edificio, que serán considerados de forma exhaustiva no deseño.

Os edificios públicos inclúen edificios de oficinas, oficinas dos departamentos gobernamentais, etc. Edificios comerciais (como centros comerciais e edificios financeiros), edificios turísticos (como hoteis e locais de entretemento), edificios de ciencia, educación, cultura e saúde (incluíndo cultura, educación, investigación científica, tratamento médico, saúde, edificios deportivos, etc.), edificios de comunicación (como correos e telecomunicacións, comunicacións, centros de datos e salas de radiodifusión), edificios de transporte (como aeroportos, estacións de ferrocarril de alta velocidade, estacións de ferrocarril, subterráneos e estacións de autobuses) e outros